За стереотипот на добра мајка и за вината на вработената мајка
Да се биде мајка со цело работно време многу често може да доведе до чувство на вина и стрес, заради поделеното внимание помеѓу работата и семејството. Сè уште постои стереотипот кој за среќа се менува, а тоа е дека мајките кои работат, се перцепираат како „лоши“ мајки, додека оние што остануваат дома се идеални мајки. За оваа тема, постои големо истражување за разликите во ставовите кон вработените мајки и улогите во семејството, од седумдесеттите години на 20 век сè до денес. Во овој период, доаѓа до промена на ставовите кон вработените жени и семејните улоги, кога луѓето се подготвени да го прифатат фактот дека мајките треба да работат и дека семејството има два извори на приходи. Групата на деца родени во периодот од 1980 до 1990 година, наречени „millennials“ го продолжија напредокот со нивните рамноправни сфаќања на родовите улоги.
Во Македонија не постои анкета којашто би можела да даде реална проценка на бројот на поддржувачи на вработени мајки наспроти оние против, но според едно американско истражување, над 40 проценти од возрасната популација одговориле дека порастот на бројот на вработени мајки е штетно за општеството. На интернет може да се најдат многу новинарски артикли на оваа тема. Во најголем број случаи, тие се состојат од совети, како да се балансира детето и работата и начини како мајката да не чувствува вина дека го остава детето додека е на работа.
Можеби советите на почеток изгледаат едноставни и корисни како: „Знајте дека вие го правите вистинскиот избор“, „Во ред е да искористите помош“ (ова се однесува на ангажирање на платена помош за чистење на домот или купување готова храна), „Не дозволувајте притисокот да ве стигне“, „Оговарање со пријателките на работа“, (нагласено како едно од едноставните задоволства), „Не дозволувајте свекрвата да ви создаде чувство на вина“, итн., но загрижувачки е колку сите овие наводни совети уште еднаш ги потврдуваат предрасудите и стереотипите и ја истакнуваат родовата поделба. Освен за чувството на вина, мајките се жртви и на други предрасуди.
На пример, доколку е успешна во професијата, сигурно е лоша мајка, и обратно, доколку е посветена мајка, не е доволно компетентна за работа.
Од друга страна, мажите немаат вакви проблеми, што не значи дека ним им е сеедно кога се одделени од своите деца. Најголемиот дел од вработените родители (подеднакво мажи и жени) истакнуваат дека едноставно немаат доволно слободно време. Воедно, 55 % од родителите немаат време за хоби а 42 % велат дека поминуваат многу малку време со своите партнери.
На оваа тема се дебатира многу, па затоа ќе опфатиме сумирани податоци од 69 истражувања во период од 50 години, кои што истакнуваат дека децата чии што мајки работеле додека растеле, немале значајни проблеми со учење и однесување, постигнувале големи успеси и помалку пателе од депресија и вознемиреност.
На крај, да се биде вработена мајка е добро и за родителите и за децата и тоа од секој аспект. Мајките не треба чувствуваат грижа на совест дека го остават детето само, бидејќи детето е одговорност на целото семејство. Она што е потребно е поддршка од партнерот, како и добри системски решенија за чување на децата (градинки и дневни престои, намалено работно време на родителите) и секако, менување на ставовите.
